martes, 31 de marzo de 2009

As vacacións.


Pronto chegaran as vacacións, e nós os nenos e nenas de superquintob estamos moi ilusionados. O venres iremos a celebrar os cumpres de María, Carlos e Antonio. Ao mellor pasearemos polo pinar e despois merendaremos. Tamén nos darán as notas e faremos unha festa cos nosos compañeiros.
O venres será un bo día!!
Xa vós contaremos que tal nos vai no gran día.

lunes, 30 de marzo de 2009

Premio agarimoso


UAF! Que emoción. As foquiñas otorgannos un premio.
Moitas gracias,estamos moi contentos é o noso primer premio.


E agora tócanos continuar:

As reglas a cumplir son as seguintes:
1- Facer link co blogue da persoa que cho otorgou
2- Escribir as reglas do mimo no teu bloque
3- Contar 6 cousas aleatorias sobre ti
4- Outorgarlle o mimo a 4 personas máis y enlazalos
5- Deixarlle un comentario ou aviso a quen llo outorgaras
6- Deixar os obsequiados saber cando publicaches o post.

Contamos seis cousas sobre superquintob:

1-Estamos moi ilusionados co blog e tamén coa comunicación cos outros blogs.
2-A nós tamén gustanos moitos o sol, bañarnos en verano, algúns surfear.
3-Nos gustan as festas de cumpreanos.
4-Gustanos moito a clase de plástica.
5-Saír de excursión.
6-E os nenos e nenas das clases das foquiñas e cabaliños.

Os nosos premios agarimosos son para:
http://saravb.blogspot.com/porque co teu esforzo e constancia fas posible que máis de nós traballemos por facer as cousas como grupo cada vez mellor.
http://laurapontedeume.blogspot.com/porque tíveches a gran iniciativa de facer un blog propio.
http://biblioandrade.blogspot.com/porque sempre fannos comentarios no noso blog e iso gustanos moito.
http://infantilortigueiracris.blogspot.com porque contounos Ana que é un blog novo e cheo de ilusións, e nós sabemos o difícil que son os comenzos, é asi lle mandamos este premio agarimoso á ilusión.

Adiviñas

Adiviña quén son:
canto máis lavo,
máis sucia vou.




Todo o mundo o leva,
todo o mundo o ten,
porque a todos se nos da un
en cuanto o mundo vimos.



Miña casa levo as costas,
tras de mín deixo un sendeiro,
son lento de movementos,
e non lle gusto ao xardineiro.


Quen é o que bebe polos pes?

Carme Castro Ferreiro

domingo, 29 de marzo de 2009

miércoles, 25 de marzo de 2009

Poesías



"Tempo atrás"

Nunca me acordaba,
xamais o pronunciaba
era tan bonito, precioso e...
tan agarimoso.

Cidade, aldea, vila
donde me criei.
Anos que vivín
soños que deixei.

Nun recanto, cantaba
xogaba,
bailaba,
e incluso, namoraba.

O tempo atrás
viaxes,
recordos,
preguntas por aclarar.

Sara Veiga Beceiro.


"A natureza"

Os estalidos das ondas do mar
o son todo para disfrutar.

Paxaros cantareiros,
que se pousan nos loureiros.

Cazadores disparando,
animais escapando.

Os mares rizados
e os barcos revirados

Pablo Regueiro Teijido

a guerra e a primaveira.

A guerra...
que sensación é esa?
ah si!
a guerra é maléfica.

A guerra...
moitos nenos,
sen pais quedan,
ou nais e curmáns.

A guerra...
a GUERRA temos que aniquilar,
e a PAZ fortificar,
para o mundo salvar.
Carme Castro


A primavera corida
eo mundo rindo.

Primavera corida
chea de pole e abellas.

cando chegas a casa
a chaqueta sacas.

Os campos cheos de cores
e desprenden moitos olores.

a todos encantanos o olor
¿seguro que a ti non?

se che gusta tanto coma a min
di:primavera siiiiiiiiiiiii
Patricia Regueiro

Taladro

Pequeno taladro é
ruidoso tamén
intolerable chegou
moitas rochas rompeu
avanzando e avanzando
berrando e berrando
e seguiu furando
rompe que che rompe
ó final foise de noite.

Jorge Fernández Fernández

O mar

No fondo do mar
hai un submarino
explorandoo
con moito cariño.

Os peixes coloridos
os nadadores sorprendidos.

O mar e profundo
pescadores do mundo
pescando comida
case todo o día.

Salmóns e sardiñas
son criaturas mariñas.

Carlos e César.

poesías

Chega o anoitecer,
eu non quero adormecer
para ver a lúa aparecer.

Ai luiña tesme embruxada,
casi hipnotizada.
Cando te vexo quedo maravillada.

Lúa chea
lúa bela
que pola noite xoga cunha estrela.

Empeza a amanecer
e a lúa aléxase ata desaparecer.
Durmir agora sería un pracer.

María Fernández Gómez



O sol quíxose marchar
ata as montañas ou preto do mar,
Para deixar que veña a noite
coa lúa e as estrelas que saen polo norte.

Eu quixen velo
pero tiven que ler un tebeo,
E quedeime sen ver todo iso
pero aun asi funme cun sorriso.

Ainhoa Ruíz Leira.

Poemas

Sol,solciño que iluminas o camiño
Lua de prata,co teu brillo prateado,
iluminas cando non esta o Sol soleado

Estrelas estreliñas
sempre tan caladiñas

O traballo

Quería,quería
ser inxeniero,
ser arquitecto,
eu quero ter
un traballo perfecto.

Tamén quería
ser notario
ou abogado
é axudar
os que pasan
un mal trago.

Por Sergio Montero

martes, 24 de marzo de 2009

Acrósticos

Primavera con flores
Risas e amores.
I ntento calar
Máis teño que cantar.
Anduriñas viaxeiras
Valentes e cantareiras
Estación deseada,
Ríos de auga prateada
Ai bonita primavera!

María

Piratas sen barco
Rodas sen flores
Ingratos con auga
Manantiais cheos de flota.
Arbores e prados.
Vaite, vaite inverno, ningún te quere
Era el eu o vivín.
Rocio de auga tirada,
Ata sempre, flor morada!

Sara

sábado, 21 de marzo de 2009

jueves, 19 de marzo de 2009

Primavera.

Poema 21 de Marzo "Día da Poesía"


A primavera chegou
e o mundo cambiou.

Primavera bonita,
chea de cores e flores.

Cando saes de casa
o sol arrasa.

Os xardíns cheos de flores
desprenden moitos olores.

A todos gústannos a primavera,
seguro que a ti tamén.

Se che gusta coma nos berra:
primavera a mellor!

Alumnos/as de quintob

A Coruña




Todo estaba preparado para o día 17, o día que ibamos de excursión A Coruña, a cidade.
A miña nai fixo os bocatas que máis me gustan, eu a iba axudando a lavar a leituga, cortar o fiambre....
O día amaneceu cun ceo azul e limpo,"a primavera entraba pola porta grande" e os sorrisos lucían en tódalas caras.
Xuntámonos todos na aula. Os de 5ºA e nós. Teresa repartíu os planos da cidade e fíxemos grupos de catro.

A viaxe durou unha media hora, nese tempo aproveitamos para estudar un pouco o plano. A Coruña é unha cidade que ten forma de brazo, dun lado está o Porto e doutra o mar. A Torre de Hércules a garda desde tempos moi antigos.
O autobús deixounos no parque de Santa Margarita, que está no alto da cidade e desde alí mírase tódala cidade.

Visitamos o barrio onde está o monte de Santa margarita, e tamén a casa onde naceu e vivíu Pilar, logo xogamos e merendamos para que durante o concerto as tripas non nós fíxeran ,cruá ,cruá....
Xa era a hora de ir cara o Pazo da Ópera, no camiño atopámonos cunha chelista da Sinfónica de Galicia, e fíxose unhas fotos con nós.

O Concerto gustoume moito, sobretodo a música, bueno a narración non estaba mal pero quitaballe tempo a orquesta, e que a min gustame tanto sentila música!

Ao saír baixamos hacia a rúa de Juan Florez, xa que ibamos a exposición de Fotografía de Nais e Fillas de Xosé Abad, no camino atopamos un home maior que tocaba un vello violín, e tocou para nós.....



Na exposición flipei coas fotos , eran en tamaño real e parecía que estabas falando coas mulleres que alí estaban e as vacas daba a impresión que ían a saír da foto, os nosos profes fíxeronos pensar de novo que polo esforzo da tantas e tantas mulleres hoxe as mulleres ocupaban cada vez máis postos que antes lle eran negados.


Plano en mano e a facer rúa. O Cantones, os Xardíns de Mendez Nuñez,o Porto, a Marina e as galerias acristaladas, a Praza de María Pita, a Rúa Real ,a Rúa de San Andrés , O Orzán e o Mar.....(a praia do Orzán e Riazor).
Foi un día super bonito e teño moita ganas da seguinte, na que visitaremos a cidade vella.





miércoles, 18 de marzo de 2009

Poesía

Poemas

Soñaba,soñaba
en ser futbolista,
en ser tenista,
a miña conclusión é,
ser un bo deportista.

( Sergio Montero)

Unha copa e unha serea
que canta na lúa chea
chega o amanecer
e a copa comeza
adormecer.

A serea adormecida
canta e canta
ata quedar aborrecida.

A serea despertaba
a copa adormilada.

( Antonio Lozano)


Un, dous, tres
cinco de pé
da tres voltas
co pé.
(Carmen Castro)

Árbores e frores
vístense de cores.

(Sara Veiga)

O colexio é bermello
ten moitas portas
de cores e rotas.

(Sergio Ríos)

Nun xardín de frores
todas de moitas cores.
(Laura Piñeiro)

Ao anoitecer
as estrela
querente ver.
(Ainhoa Ruíz)

A violencia debemos
disminuír
se todos
queremos
rir.
(Pablo Regueiro)

As frores son coloridas
e son moi divertidas

( Patricia Regueiro)

martes, 17 de marzo de 2009

lunes, 16 de marzo de 2009

Mes da poesía.

O día 21 de marzo celébrase o DÍA MUNDIAL DA POESÍA e GÜINO (a mascota da biblioteca do cole) convócavos á participación no I CERTAME DE POESÍA. Anímate e participa.


A nosa mascota deixounos estes versos:

Se no certame
queres participar,
un poema,
na biblioteca,
deberás deixar.

Superquintob participará no certame de poesía. Animadevos!!!

viernes, 13 de marzo de 2009

Na biblioteca


Hoxe compartimos o tempo de lectura cos máis pequenos.

jueves, 12 de marzo de 2009

O universo.





Hoxe a primeira tocaba música. Pilar decidiu poñerlles as foquiñas unhas cancións e explicarlles algo sobre o universo, xa que ó están estudando. Eles atendían atentamente a todo o que se lles explicaba. Carme comentoulles algo sobre "Marte", dixolles que tamén se chamaba o planeta roxo entre outras cousas.
Todos xuntos cantamos "Paco Papán" e "Chocolata". Aplaudían e se reían todos o tempo.
Esperamos repetir outro día ese experimento tan divertido.
Nos os nenos de Superquintob lles mandamos un forte bico e unha aperta pra as foquiñas.
Felicidades polas vosas investigacións!!

martes, 10 de marzo de 2009

Exposición fotográfica."Nais e fillas".Xosé Abad

A través das imaxes das nais e das fillas, o fotógrafo Xosé Abad presenta un percorrido pola evolución e polos cambios que en poucos anos teñen vivido as mulleres galegas.

Nais traballadoras do sector primario, mariscadora, redeira ou do sector da conserva contrastan coas posibilidades de formación e co emprego das súas fillas, ciruxana, bombeira ou mesmo piloto de aviación.
8 nais e 8 fillas que a través das fotografías de Xosé Abad e do audiovisual realizado por Sandra G. Rey, van contando as súas vidas, como mulleres, como traballadoras e como nais, e sobor de todo a mensaxe que lle transmitiron as súas fillas. A forza e o empuxe das nais que propiciou vidas diferentes para as fillas, con acceso a formación e a unha profesión ligada á migración das zonas rurais as cidades.

Un percorrido sociolóxico da evolución de Galicia a través da evolución das mulleres galegas.

Esta exposición conta coa participación da Consellería de Traballo da Xunta de Galicia e a inauguración enmárcase na celebración do Día Internacional da Muller, o 8 de Marzo.

Exposición fotográfica."Nais e fillas".Xosé Abad

Esta exposición é o testimonio de un grupo de mulleres:Nais e fillas.Cada unha conta un pouco as súas vivenzas como mulleres.
O día 17 visitaremos esta exposición que está na Fundación da Caixa na Coruña, onde tamén hai un audiovisual delas.
Dende o noso blog facemos unha pequena aproximación a exposición que visitaremos e que trataremos de ampliar cos testimonios das mulleres da nosa familia: avoas , nais e fillas.



MªJesús 32 anos. Bombeira. Parque de bombeiros de Carballo.
“Miña nai sufriu o seu porque ela empezou desde cero, sacrificando todo o seu tempo libre por manternos a nós e por estar aí educándonos e dando o que el aboamente nos podía dar”

Pilar 70 anos. Xubilada empresa de conservas. Empresa de Conservas Calvo en Carballo.
“Entón falabas e o que dixeras tí non valía de nada. Non sabías o que dicias, eras unha tola…O que valían eran os homes, vale máis unha mentira dun home…”

Luisa 32 anos. Xestora de Actividades Náuticas. Pantalán do Real Club Náutico de A Coruña.
“Penso que as mulleres somos un pouco máis loitadoras, de feito nos empeñamos máis, temos que conseguilo e ímolo buscar, se non é hoxe é mañá, pero creo que pouco a pouco se andará o camino, pensó que falta unha xeración para poder conseguir esa igualdade real”


MªManuela 54 anos. Mariscadora. A Berberecheira en Caldebarcos, concello de Carnota.
“Eu quería que estudara, que fora máis ca mín, que o que eu non fixera o fixera ela”


MªCarmen 56 anos. Limpiadora. Colexio Público Valle Inclán no concello de O Grove.
“O meu chan era de terrazo. Era feo pero eu encerábao polas noites, encerábao todo. Esvaravas que te matabas. Sentaba no chan, miraba para a casa brillante e entón sentíame rica”

Liliana 32 anos. Directora do Centro de Información ás mulleres do Concello de O Grove.
“Si ben as mulleres asumimos novos roles e vamos avanzando, os homes non nos seguen, van detrás. Avanzan moito máis amodo. Sí é certo que os homes da miña xeración aínda foron educados nuns valores sexistas”


Lola 33 anos. Auxiliar de clínica. Hospital Clinico de Pontevedra.
“A min interésame non depender de ninguén enconómicamente”

Irene 67 anos. Gandeira. Leira familiar en Quireza, concello de Cerdedo.
“Tiña cinco vacas, una tía enferma na cama e o rapaz pequeño. Levaba moitísimo traballo porque daquela traballábase máis, o tempo de durmir era pequeno....


lunes, 9 de marzo de 2009

O ruído volve.

Estabamos na hora de lectura e empezamos a escoitar uns sons escandalosos. A todos se nos fixo a hora interminable e incluso a lectura aburrida. A profe de relixión dixonos sí aturabamos isto todo-los días, e respondimos que todo-los días non, só cando se acercaban demasiado os camións.
Xa había días que non nos molestaban tanto. Parece que cando facemos examenes empezan a molestar e despois paran.
Pedimos un pouco de serenidade e que non nos molesten máis.
Que non veña o ruído outra vez!

domingo, 8 de marzo de 2009

Concerto na Coruña

O próximo martes 17 de Marzo imos a Coruña ao Pazo da Ópera a un concerto. "El pájaro de fuego" de Ígor Stravinski.
E por isto que buscamos un pouco de información previa para aproveitar máis e mellor dito concerto.

El pájaro de fuego

Esta suite Nº2 tiene las siguientes partes:
-Introducción.(violonchelos,contrabajos y más tarde violas,pianísimo.
-Danza del pájaro de fuego.(allegro, muy breve)
-Variación del pájaro de fuego.(flautas,clarinetes,violines,violas.Movimiento y ligereza en todas las escenas).
-Ronda de las princesas.El oboe, después de una introducción de flautas y trompas,presenta una delicada melodía.
-Danza infernal del rey Katschei.(un acorde fortísimo rompe la sutileza anterior. Un ostinato de los timbales y otro en los contrabajos organiza esta danza loca, aparece el fagot y la trompa.
-Berceuse(canción de cuna).Parte calmada.Andante,el fagot toca una enigmática melodía.
-Final.Hermoso final interpretado por la trompa y arropado por la cuerda.
Orquestación:2 flautas,2 oboes y corno inglés,2 clarinetes,2 fagots,4 trompas,2 trompetas,3 trombones, tuba,timbales,bombo,platos,triángulos,xilófono,arpa,piano,2 violines,viola,violonchelo y contrabajo.

Stravinski. El pájaro de fuego

Ígor Fiódorovich Stravinski (en ruso И́горь Фёдорович Страви́нский) (Oranienbaum, 17 de junio de 1882 – Nueva York, 6 de abril de 1971) fue un compositor y director de orquesta ruso, uno de los músicos más importantes y trascendentales del siglo XX.

Su larga existencia —murió cuando iba a cumplir los 89 años— le permitió conocer gran variedad de corrientes musicales. Resultan justificadas sus protestas contra quienes le tildaban como un músico del porvenir: "Es algo absurdo. No vivo en el pasado ni en el futuro. Estoy en el presente". En su presente compuso una gran cantidad de obras clásicas abordando varios estilos como el primitivismo, el neoclasicismo y el serialismo, pero es conocido mundialmente sobre todo por tres obras de uno de sus periodos iniciales —el llamado período ruso—: El pájaro de fuego (L'Oiseau de feu, 1910), Petrushka (1911) y La consagración de la primavera (Le sacre du printemps, 1913). Para muchos, estos ballets clásicos, atrevidos e innovadores, prácticamente reinventaron el género. Stravinski también escribió para diversos tipos de conjuntos en un amplio espectro de formas clásicas, desde óperas y sinfonías a pequeñas piezas para piano y obras para grupos de jazz.Stravinski desplegó un deseo inagotable por leer y explorar el arte y la literatura en su vida. Este deseo se manifestó en algunas de sus colaboraciones en París. No sólo fue el compositor principal para Sergei Diaghilev de los Ballets Rusos, sino también colaboró con Pablo Picasso (Pulcinella, 1920), Jean Cocteau (Oedipus Rex, 1927) y George Balanchine (Apollon Musagete, 1928).
Murió en Nueva York el 6 de abril de 1971 a la edad de 88 años y fue enterrado en Venecia en la isla del cementerio de San Michele. Su tumba está cerca de la de su antiguo colaborador Diaghilev. La vida de Stravinski abarcó la mayoría del siglo XX, incluyendo muchos estilos de música clásica moderna, influenciando a muchos compositores durante su vida y después de su muerte. Él posee una Estrella en el Paseo de la Fama de Hollywood.


El pájaro de fuego

L'Oiseau de feu (El pájaro de fuego,) es un ballet de 1910 de Ígor Stravinski basado en historias folclóricas rusas sobre el ave mágica de brillo intenso (el Pájaro de fuego) que es tanto una bendición como una maldición para su captor.
Argumento.
Propio de un cuento de niños, es el siguiente: El príncipe Iván, que ha salido de a cazar por la noche, se adentra sin saberlo en el jardín encantado del malvado Kastchei el Inmortal. De repente, se le aparece un pájaro de resplandeciente plumaje que revolotea entre los árboles. Iván le persigue y consigue capturarlo, pero, conmovido por las súplicas que éste le dirige, le concede la libertad, obteniendo a cambio una de sus plumas. Poco después, el príncipe descubre a un grupo de trece princesas que juegan lanzándose manzanas de oro que arrancan de un árbol del jardín. El joven se les acerca y queda enseguida prendado de la princesa más hermosa, quien, a su vez, le corresponde. Al amanecer, los monstruos servidores de Kastchei hacen prisionero al joven Iván, al que el brujo quiere convertir en piedra. Cuando está a punto de conseguirlo, el príncipe llama en su ayuda al pájaro de fuego, agitando la pluma que éste le ha dado. El pájaro acude y hechiza al séquito del brujo. Sin embargo, pronto los monstruos se recobran y se lanzan a una danza infernal que los deja exhaustos. El pájaro interviene de nuevo y, tras dormir a Kastchei con un dulce berceuse, revela al príncipe que el malvado brujo tiene escondida su alma dentro de un huevo. Kastchei despierta, pero Iván se ha apoderado del huevo y lo estrella contra el suelo. El brujo y todo su séquito desaparecen para siempre. Con el despertar de los caballeros petrificados, el príncipe y la princesa celebran su boda.
Obtenido de "http://es.wikipedia.org/ "

sábado, 7 de marzo de 2009

Hora tras hora, día tras día.

Hora tras hora, día tras día,
Entre el cielo y la tierra que quedan
Eternos vigías,
Como torrente que se despeña
Pasa la vida.

Devolvedle a la flor su perfume
Después de marchita;
De las ondas que besan la playa
Y que una tras otra besándola expiran
Recoged los rumores, las quejas,
Y en planchas de bronce grabad su armonía.

Tiempos que fueron, llantos y risas,
Negros tormentos, dulces mentiras,
¡Ay!, ¿en dónde su rastro dejaron,
En dónde, alma mía?

Rosalía de Castro.

viernes, 6 de marzo de 2009

Plástica

Hoxe na hora de plástica estivemos acabando as texturas. Entre barnizar e acabalas o tempo transcurriu voando. Xa somos todos uns expertos porque as fixemos varias veces e sempre nos saíron ben. A todos nos encanta o venres, sobre todo a última hora grazas a plástica e tamén porque chega o fin de semana pra poder descansar.

miércoles, 4 de marzo de 2009

8 de Marzo


Mulleres de tódolos continentes, a miúdo separadas por fronteiras nacionais e diferenzas étnicas, lingüísticas, culturais, económicas e políticas, se unen para celebrar o seu Día,na loita en prol da igualdade, a xustiza, a paz e desenvolvemento .