martes, 25 de noviembre de 2008

25 de Novembro. Día universal contra a violencia de xénero


Hoxe cada un de nós expuso a súa maneira o que sinte sobre este tema.

Carme fixo un bonito debuxo que decía así:" A Intelixencia crea, a violencia destrúe, Se intelixente. ¡¡¡Non te atrevas !! ¡¡ Non te creas superior!!!."

Carlos fixo unha enquisa e preguntoulle a súa nai e seu pai.
-¿Qué che parece que os homes maltraten as mulleres?
Nai:-Me parece moi mal e inhumano.
Pai:- Mal, debería estar máis castigado pola lei.
-¿ Qué entendes por violencia de xénero?.
Nai:- Cando se maltrata a unha persoa física ou psicolóxicamente.
Pai:- Cando se insulta ou pega a unha persoa.
-¿Qué solución existe para este problema?
Nai:-Cadena perpetua.
Pai:-Subir a pena de carcere.

Sara escribía: "Os homes e mulleres teñen os mesmos dereitos, e as mesmas obrigacións,polo tanto ninguén ten dereito a maltratar as mulleres e moito menos a rematar coa súa vida....

María: "Estamos no século XXI, algúns homes as mulleres queren pegar e incluso matar. Eu digo por favor non maltratar, necesitamos unha solución, coa violencia de xénero queremos rematar e por iso todo o mundo ten que colaborar."

Ainhoa:"-Para a violencia de xénero non aturar as mulleres temos que protestar, temos que unirnos e decir Nunca Máis."

Sergio Ríos:-"O maltratador é malo. Non se debe pegar.Hai que bailar ,bailar de felicidad."

Cesar:"-Nós, os nenos e nenas non queremos que os nosos pais berren ou discutan.Só.
debese falar con respeto. Na tele hai un anuncio que di:"A semente do maltrato xermina moi rápido, non debemos deixar que medre".

Antonio:"-Os creedes moi fortes, vos pensades que mandades nas mulleres e nenos. ¡Non son xoguetes! son seres vivos, son persoas. Cambiade xa dunha vez, non sodes quen de maltratar, cambiade xa.¡Xa estamos fartos! Cambiade xa dunha vez.

lunes, 24 de noviembre de 2008

Na clase de galego

Fíxemos unha enquisa entre familiares, veciños, amigos...respecto ao uso e consideración das dúas linguas: o galego e o castelán.


As preguntas foron as seguintes:
1-¿Qué lingua fala vostede con máis frecuencia?
2-¿Qué lingua fala vostede cos seus fillos e fillas,se os ten?
3-¿Qué lingua se debería usar maioritariamente na escola?
4-¿Qué lingua se debería usar nos medios de comunicación as máis das veces?xornal,radio e televisión.

-Respecto a primeira pregunta 122 persoas contestaron que falan as dúas linguas, 114 que falan so castelán e 73 que falan so galego.
-Na segunda pregunta 135 contesta que castelán, 52 galego e 39 nas dúas.
-Na terceira pregunta 148 contestan as dúas, 60 galego e 55 castelán.
-Na cuarta contestan : No xornal, 147 as dúas, 71 galego, 45 castelán.
Na radio, 139 as dúas, 70 galego, 54 castelán.
Na T.V, 166 as dúas, 50 en galego,30 castelán.

A primeira reflexión que desprendese e que a xente fala as dúas línguas.E despois falan máis o castelán.
A segunda moitos pais galego falante aos fillos falanlles en castelán.

O Inverno



O Inverno xa se acerca
sopra o vento e fai máis frío,
os días máis escuros
e cun pouco de sorte teremos neve
¡Seguro!
E mentres imos a esperalo con boa música e moitos contos
eso si na casiña o no cole ben quentiños, ben quentiños.

domingo, 23 de noviembre de 2008

25 de Novembro


O 25 de Novembro foi declarado pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas como o Día Internacional da Eliminación da Violencia Contra as Mulleres co obxectivo de implicar aos gobernos , organizacións e cidadans na sensibilización do grave problema que constitúe esta violencia.

jueves, 20 de noviembre de 2008

Poemas

Papá, mamá
sus primeras palabras son
¡ Son niños!

Reyes de la diversión
ellos son
¡Son niños!

Explotación
muertos por
minas y armas
¡ Son niños!

Sergio Díaz


O que vexo é o que miro
nenos e nenas morrendo
porque non teñen alimentos
nenos e nenas sufrindo
porque tampouco
teñen medicamentos.

O que vexo é o que miro
nenos e nenas
víctimas de tantas e tantas guerras.
sos e desamparados
violados e explotados.

O que vexo é o que miro
tantos nenos con problemas
fóra e dentro das nosas fronteiras
e pido :
SOLIDARIDADE
XUSTIZA
COMPRENSIÓN.

Colectivo superquintob

sábado, 15 de noviembre de 2008

Os dereitos dos nenos e nenas no mundo enteiro


En 1956, a Asemblea Xeral de Nacións Unidas recomendou que se instituíse en todos os países un Día Universal da Infancia, que se consagraría á fraternidade e á comprensión entre os nenos e as nenas do mundo enteiro e se destinaría a actividades propias para promover o benestar dos nenos e nenas do mundo.
O 20 de novembro conmemórase a data en que a Asemblea Xeral aprobou a Declaración sobre os Dereitos do Neno en 1959 e a Convención sobre os Dereitos do Neno en 1989. Por iso, o 20 de novembro pasou a ser o Día Universal dos Nenos e as Nenas.
Fai xa 18 anos que aprobouse a Convención dos dereitos dos nenos, aprobada por tódolos paises do mundo a excepción de Somalia e Estados Unidos.
Esta Convención é o instrumento de dereitos humanos máis amplamente apoiada en toda a historia da humanidade.
A pesar deste feito, sabemos que desgraciadamente se seguen violando diariamente os dereitos de millóns de nenos e nenas en tódolos países do mundo. E polo que temos todos, institucións públicas e privadas, e a sociedade no seu conxunto que exisir aos gobernos para que dita Convención convírtase nunha realidade no beneficio dos nenos e nenas do mundo.

http://www.rayuela.org/ Dende este enlace poderás acceder os dereitos dos nenos e nenas .


O libro viaxeiro




Este ano fíxemos un libro que cada día foi polas casas recollendo cantigas, receitas, refráns,debuxos, adiviñas... sobre a castaña, que nos contaron familiares , amigos, veciños etc... No soio nós, senon que todos, dende os máis pequenos ata os máis grandes , levamos o libro viaxeiro as nosas casas.
Logo con todos eles faremos un gran libro que podrá ser visto na nosa biblioteca do centro.

O Magosto





O venres celebramos a festa da castaña no noso colexio.
O día estaba precioso, facía sol e o ceo estaba totalmente azul .

Primeiro os mestres prepararon as brasas para poder asalas castañas, despois baixamos tod@s a comelas ,que por certo , estaban boísimas.

Xogamos, cantamos e bailamos.

Ó final acabamos coas caras todas tiznadas coa cinza que quedaba das brasas.

A verdade que pasámolo moi ben.


Con todo tempo que ten pasado esta festa garda moitos dos rituais dos antigos poboadores nosos, os celtas. Por iso é tan importante de mantelas tradiccións e ademáis pasase moi ben.

martes, 11 de noviembre de 2008

O día do peón
















Hoxe celebramos o día do peón .




O peón, tamén chamado trompo, buxaina, bailarete, sevillana.....é un xoguete de madeira que leva na súa punta un cravo de ferro( o ferrón) que fai que vire con xeito.


Precisase tamén dunha piola, unha corda que se amarra arredor do enredo que fará posible o baile do peón.


A parte de arriba chámase "pirucho" e a máis ancha é a barriga. Para ver quen empeza pódese botar a sorte da "raia", que consiste en lanzar o peón cara unha raia. A orde de colocación para empezar dependerá da distancia á que quede cada peón desa raia, sendo o primeiro o que estea máis próximo. Existen moitas posibilidades que se acostuman facer cos peóns; entre elas temos: "O canciño", "O ascensor", "Bailar na man","A serra".



Tivemos moita sorte co tempo e fomos tod@s a bailalo ao xardín.

lunes, 10 de noviembre de 2008

Na clase de plástica


Outro día collimos os nosos debuxos de formas e coores e os retallamos en anacos de diferentes tamaños. Algúns estaban sorprendidos pero axiña comezamos a crear aos personaxes LALO e LOLA, que estamos xa a piques de rematar.

domingo, 9 de noviembre de 2008

O ourizo


Co seu ouro vello, mol,

o ourizo ouriceiro

toma o sol

no pico dun castiñeiro.



Tal un señor moi mandón:

o ourizón,

no pico dun castiñeiro

tomando o sol moi riseiro.


O ourizo está moi ledo

coa súa casa ben pechada

-¡ouh, qué medo!-

de espiñas toda cercada.


Quér botar unha risada

i os seus dentes arregaña

case un nada:

¡e xa fuxio a castaña...! (Manuel María)

jueves, 6 de noviembre de 2008

A Biblioteca





Esta mañana fomos a biblioteca por primeira vez. Todos nós utilizamos o servicio de prestamo.
O sistema está moi ben, colles un libro que queda rexistrado e deixas no lugar do libro o teu carnet de biblioteca. Foi moi relaxante estar lendo nela, cada un co seu libro nun silencio total, xa que é moi importante respetar o silencio nas bibliotecas.

martes, 4 de noviembre de 2008

Esta é a cabaza de Sara pero ó final acabamos todos traballando nela.

O SAMAÍN

A festa do Samaín era a data máis perigosa do mundo celta posto que o mundo dos mortos, o Outromundo, facíase accesible para os mortais, podendo pasar a formar parte del por culpa dun feitizo ou meigallo. Cando chegaban as celebracións do Samaín (o chegaren as longas noites escuras) tense por certo que os celtas colocaban unha velas rudimentarias no interior das caveiras dos inimigos mortos, colocándoas nos cruces de camiños, nos arredores e nas muradas dos seus castros, co obxecto de arrepiaren os inimigos, para asombro e veneración das súas xentes e para esconxurar os perigos da celebración.
E curiosos que moitos anos despois o cristianismo escolleu estas datas para celebraren o día de defuntos e tódolos santos.
UN FENÓMENO CULTURAL INTERNACIONAL
Foron moitos os pobos que ó longo da historia atoparon nas cabezas do inimigos un elemento máxico de adoración e veneración, facéndose a carón seu rituais e costumes que aínda hoxe se atopan en pobos cun nivel de civilización semellante o que podían ter os Celtas cando chegaron a Galicia.
É sen dúbida a festa de Hallowen o fenómeno cultural máis intimamente vencellado á nosa tradición do tallado de caveiras. O mundo británico con raíces celtas semellantes ás galegas soubo manter e espallar polo planeta adiante esta tradición convertíndoa nun clásico moderno para a diversión do mundo infantil.
No Hallowen, recoñecido como festa ou data de meigas e bruxas, os nenos tallan así mesmo caveiras nas cortizas dos melóns e argallan disfraces onde o motivo recorrente son a morte, as meigas e o Outromundo. Festa que aínda hoxe segue a celebrarse o 1 de Novembro coma testemuño da memoria milenaria a un legado histórico impresionante.
Non se trata pois de comparar o Samaín coma unha copia do Hallowen, nin viceversa. As dúas celebracións son vestixios similares que arrancan das máis fondas raíces culturais e antropolóxicas que noutro tempo coincidían no pobo galego e no británico.
¿QUE É UNHA CABACEIRA?
A cabaceira é unha planta de follas moles e amplas, cunhas flores comestibles de cor laranxa. O seu froito acada un grande tamaño e posúe unha cortiza dura que garda unha carne polposa na que se sosteñen ducias de sementes chamadas pebidas.
Soe plantarse a primeiros de verán no medio do maínzo porque aproveita as súas canas para prender os seus sarmentos. Necesita terreos húmidos e un tempo quente, soporta ben as terras ácidas por iso se da en Galicia.
Existe unha grande diversidade de especies de cabaceiras (todas da familia das Cucurbitáceas), por exemplo a cabaza pasteleira, a cabaza de Senegal, a cabaza de San Pedro, a cabaza de California, a cabaza da India, etc. En Galicia seméntanse varias especies de cabaceiras sendo a máis común e a máis extendida a Cucurbita pepo ou cabaceira común.
USOS DAS CABAZAS
Os usos desta especie son moi variados, sendo a mantenza do gando a principal de todos eles. Así mesmo en moitas zonas de Galicia aproveitase para o consumo humano, facendo doces e potaxes para o que se aproveitan as máis maduras de todas elas. Este costume culinario tamén se atopa no mundo británico. Da súa cortiza pode extraerse tamén un aceite vexetal. Así mesmo, as pebidas enxoitas e salgadas son aproveitadas para o consumo humano e tamén hoxe en día véndense en moitas tendas para o seu consumo como outros froitos secos.
¿CÓMO SE FAI UNHA CAVEIRA?
A técnica do tallado da caveira é ben sinxela. Empézase facendo unha incisión superior semellante a unha boina. Afástase este bonete, límpase por dentro axudándose dun raspador, toda a polpa e os farrapos de onde colgan as pebidas ou sementes do froito. Tendo o interior ben limpo e rebaixado fanse dous furados para os ollos, outro para o nariz e outro para a boca. Pódese rematar poñéndolle uns pauciños nos beizos a xeito de dentes e prendendo unha vela no seu inteiror co coidado de colocala convenientemente para que non caia.