sábado, 28 de febrero de 2009

jueves, 26 de febrero de 2009

miércoles, 18 de febrero de 2009

As pegadas dos bechos (coleción os catro superheroes)

OS CATRO SUPERHÉROES I E AS PEGADAS DOS BECHOS
Érase unha vez, catro nenos chamados Candy,Steve,Jenny e Leopoldo.Esos nenos tiñan superpoderes, Steve tiña o poder da radiactividade o de Candy era a maxia,o de Jenny era a auga e o de Leopoldo era o poder de transformarse en animales, a Leopoldo chamábanlle “O Tarzán” para os amigos.
Un bo día os nenos foron de excursión as covas das catro marabillas.Os nenos entraron na cova,pero...había catro portas.
Primeiro entraron pola porta azul labanda e abríronna, era unha especie de pegadas pequenísimas, que raro!, eran pulgas.Rapidamente cerraron a porta e abriron a seguinte, había pegadas máis grandes pero seguían sendo pequenas.Decontado pecharon a porta e abriron a penúltima, Candy e Steve foron por esa porta, en cambio Jenny e Leopoldo foron pola última porta.Unha parella encontrou pegadas enormes mentres que noutra os dous nenos non podían abri-la porta.Minutos despois todos reuníronse na porta pechada entón Candy usou a maxia e abriu a porta.Había...toda clase de bechos.Todos saíron correndo da cova das catro marabillas, entón Jenny dixo:
-Esta cova non ten marabilla ningunha.
-Tes moita razón -dixo Tarzán
-Si,si -dixo Candy.
-Non veño máis -dixo Steve.
E así é como remata esta historia.
Autores:
Ainhoa,Sara,Pablo e Sergio.M

O mércores e xoves

As cousas vanse animando, agora na cadeira tamén, as cabezas, os pés....xa comezamos a tolear, algúns xa andan polos teitos.....imaxinade mañá que nos manda traer algo no pescozo...a imaxinación comeza a poñerse a cen......
O xoves xa estábamos vivindo a tope o entroido. Cabezas, pés, cadeira, pescozos.
Mañá , venres, o día grande ,celebraremos o entroido a tope. Disfrazados de mascaritas o choqueiros, desfilaremos como modelos de pasarela, saíremos a rúa e cantaremos as nosas cantigas na praza Real, para acabar comendo as suculentas orellas, filloas, freixóns. FELIZ ENTROIDO A TODOS E TODAS.

martes, 17 de febrero de 2009

O martes


Hoxe houbo moito colorido nos pés, calcetíns de diferentes colores, zapatos distintos....ademáis as cabezas lucían fermosas....para mañá Manolo nos manda algo na cadeira.

lunes, 16 de febrero de 2009

Luns de entroido





Hoxe todos seguimos ben a orde de Manolo.As imaxes valen máis cas palabras.

sábado, 14 de febrero de 2009

O sol

O sol chámase Lourenzo
i é un señor moi finchado
que está no outo do ceio
todo o día relumbrando.

Vai vestido de marelo
leva chaleque encarnado.
Moi seguro de si mesmo
o seu calor nos vai dando.

O sol chámase Lourenzo
i é un señor moi señalado.
¡Si non fora polo sol
estaría o mundo xeado!

Soio o sol manda no ceio,
moi solemne, moi barbado.
¡As súas barbas son os raios
con que nos vai alumando.
Manuel María ( Os soños na gaiola)

Saúdamos o SOL

Despois de este inverno tan duro, de ciclóns, neve, frío, choiva......hoxe saíu o sol e o ceo estaba totalmente azul. Saímos a saudar o sol, e darlle as nosas bendicións.

O esqueleto Manolo




Por primeira vez no noso cole esta semana do Entroido estamos baixo as ordes do esqueleto Manolo o "huesitos" ( así lle chamabamos nós antes). Esta idea tan xenial é dos máis pequenos , dos de Infantil.
Cada día Manolo vai decindo o que temos que traer ao día seguinte, é acumulativo.
O venres cado fomos ler o mandato atopámonos que para o luns hai que levar algo na cabeza. Xa rapido comezamos a decir todos cousas que nos poñeríamos, uns lazos, outros sombreiros, outros pinzas,e bueno algúns caladiños, dispostos a dar unha autentica sorpresa.
Este ano abandoamos as tradiccionais bolsas de plástico xa que nós estamos comprometidos na defensa do noso planeta é o plástico é un material altamente contaminante e os seus residuos moi tóxicos. Polo que recuperando a tradicción do Entroido os disfraces alonxárasen do CONSUMO e convertíremos esta festa en algo máis creativo e lúdico, tratase de vestirnos con ropas que temos na casa, ou que prestamonos uns e outros.
Nós estamos moi contentos con estas novas propostas e ademáis así non perdemos tanto tempo das nosas clases, que son tan importantes. Sen embargo sabemos que esta semana reíremos máis que dabondo e o venres será unha caña total. Xa vós contaremos.

miércoles, 11 de febrero de 2009

O Entroido





AS ORIXES E OS RITOS DO ENTROIDO

O Entroido é celebrado en toda Europa dende épocas descoñecidas. Non se sabe con certeza a súa orixe, algúns pensan que vén da tradición celta, outros afirman cós comezos desta festa, pódense atopar na adoración a Baco ou Dionisos .

Coa chegada do cristianismo, moitas das festas pagás, que eran antigamente celebradas foron tomadas e cristianizadas. Deste xeito, esta celebración que tiña posiblemente o seu significado na despedida dos longos e duros días do inverno, mesturouse coa despedida da carne antes do período de abstinencia da Coresma que comeza no día mércores de Cinza (é dicir "corenta días antes do domingo de Ramos).


As orixes das palabras que denominan a esta festa son: o termo "Carne Vale" (é dicir "o adeus á carne"), do que despois derivou a palabra "Carnaval"; ó termo "Introitum" (que significa "a entrada á Coresma!) do que vén a palabra "Entroido" ou "Antroido".

O entroido fai referencia a unha época de "carne" , tomando o sentido literal da palabra. O Entroido quere significar, dende sempre, a volta ó mundo do revés, a subversión, a ruptura das convencións sociais e o cambio de roles. As características comúns destes días son o comer, beber e cantar, rirse do máis sagrado, é dicir , as cousas que non se fan habitualmente.

En sentido relixioso trátase do triunfo de "don Carnal" sobre "dona Coresma", que reinará nos seguintes corenta días, ata a celebración do Xoves Santo. Pero o Entroido foi deixando pouco a pouco o seu sentido relixioso como festa preparatoria da Coresma para converterse nun acontecemento cheo de xolda e desenfreo.

O Entroido subsiste debido a que é unha festa que invita á participación de todos, sen prexuízos nin distincións. O anonimato que proporcionan as máscaras e os disfraces é un dos seus principais atractivos, pois permítelle á xente facer máis cousas que ó acostumado.


A FESTA DO ENTROIDO EN GALICIA

En Galicia o Entroido celébrase dende sempre. Existen manifestacións dunha moi fonda tradición e que aínda perduran hoxe, especialmente na provincia de Ourense, e nalgunhas partes de Lugo, mesturando esas tradicións ancestrais con outros elementos máis novos.

Entreo os chamados " ritos de grupo" (a súa orixe e significado é descoñecida) pódense citar:

Os Cigarróns que son personaxes enmascarados e adornados (coma en Verín), as Pantallas que amolan ós viandantes con dúas vexigas cheas de aire (moi común no Entroido de Xinzo da Limia) , os distintos Peliqueiros (coma en Laza), personaxes que se distinguen pola súa animalización: non falan, levan chocas coma os animais, zorregan á xente... ,animais como pode ser unha vaca, o burro ou o galo, xa sexa reais ou simulados simbolizan o Entroido en si e interveñen na festa, ben para ser burlados e escarmentados, ben para actuar activamente facendo falcatruadas; os Correos, que van pola veciñanza ofrecendo cós Xenerais "canten" a cada unha das casas a cambio dunha doazón, os Xenerais, vistosamente disfrazados con sombreiros, medallas e fitas que lembran de xeito choqueiro os uniformes do século XI.

Nalgunhas das parroquias realízanse tamén encontros ou "saltos" entre os xenerais, facendo un repaso satírico da vida cotiá.

Os disfraces no medio rural sempre foron moi variados, a súa simbolización é a da volta ó mundo do revés... Por iso hai homes vestidos de mulleres e mulleres vestidas de homes, de curas ou monxas... Moitas veces os que non tiñan disfrace, vestíanse coa roupa do lado do revés.

No Entroido todo está permitido. Son moi comúns os discursos coma os testamentos, os chamados Entroido en Vilariño arranques ou as coplas, que son sátiras da realidade e de feitos sucedidos durante o ano, incluíndo ós referidos ós veciños e ás institucións públicas.

Dende o século XIX, comezou a celebrarse nos liceos de cidades e vilas un entroido máis burgués, con disfraces e bailes máis elaborados. Xa no século XX, e durante a época da guerra e da posguerra o entroido foi perseguido, polo que algunhas das tradicións perdéronse. Pero, dende os anos 70 deu comezou un proceso de recuperación destas tradicións máis ancestrais, tanto nas aldeas coma nas cidades; nestas ultimas con desfiles, concursos e disfraces nas rúas acompañados con música.

Pero o que sempre primou do Entroido, e o espírito de crítica contra todo, e a posibilidade de dicir esas cousas con ton de sátira.



A COMIDA NO ENTROIDO

Dentro da filosofía do Entroido está a de comer e beber ata o límite. En Galicia a comida sempre foi un elemento fundamental, sendo as máis tradicionais as filloas, a cachucha, a bica, as orellas a androlla ou tamén os doces, os chourizos, o lacón ou o caldo que son consumidos en masa e son ideais para estas datas do inverno


OS PERIODOS DA ESMORGA

Domingo Fareleiro ou Borrallento: Coincide co domingo de septuaxésima, e nesta da é costume que os veciños se manchen uns ós outros con "borralla" ou "farelo", a fariña de peor calidade.

Xoves de Compadres: Neste día realízase unha tradicional pelexa entre sexos. As mozas fabrican un boneco ou varios bonecos que representan os homes e tentan queimalo, mentres os mozos loitan por llo roubar.

Domingo Corredoiro ou Oleiro: Nesta data realízanse celebracións moi diferentes segundo os lugares. Tradicionalmente era cando se facía a corrida do galo; en Laza lánzanse formigas enriba da xente e faise a farrapada, loita con farrapos enchoupados en lama ou esterco. Na Praza Maior de Xinzo celébrase o xogo das olas, en que os participantes se pasan olas de barro, e a aquel que a rompa debe pagar unha rolda.

Xoves de Comadres: Ó revés do de Compadres, son os homes os que fan un ou varios bonecos con feitura de muller e son estas quen loitan por llelo sacar.

Domingo de Entroido: Comeza a festa maior.

Martes de Entroido: En moitos lugares celébranse os "Testamentos" do Entroido e entérrase a representación da festa.

Mércores de Cinza: É a data na que todo remata, e a escolleita en moitas vilas e aldeas para enterra-la sardiña

Destácanse o Entroido de Verín, Laza, Xinzo da Limia, Manzaneda, Maceda, Viana, Sarreaus, Vilariño de Conxo, Ulla, etc.

Dentro do Entroido urbano, pódese nomear ó da cidade de Pontevedra que se remonta ó ano1877, cando, pola iniciativa da familia Muruais foi organizada unha grande representación da batalla entre o Rei Urco, que viña tomar a cidade e Teucro, mítico fundador e defensor da mesma. A batalla, realizada con armas de pan, rematou coa sinatura da paz e un desfile pola cidade. Desde entón, o Entroido foi celebrado ata os anos da prohibición. Pero a festa volveu ás rúas no ano 1984.

Na cidade da Coruña, o Entroido conta cunha tradición que vén xa desde o século XIX, con celebracións na rúa e a representacións do "Apropósito", esperpéntica obra de teatro que anualmente repasaba a actualidade en clave satírica mesturando personaxes reais e míticos.

Na cidade de Ourense, a pesar de ser un Entroido urbano, mantense moitas características propias da celebración tradicional galega. Así, na Cidade das Burgas, na súa Praza Maior son celebrados os "Xoves de Comadres" e os "Xoves.

martes, 10 de febrero de 2009

Notas

A BELEZA É VERDADE, A VERDADE BELEZA, ISO É TODO
O QUE SABES NA TERRA, E TODO O QUE PRECISAS SABER.
John Keats

domingo, 8 de febrero de 2009

O tempo


¡Menudo inverno! tormentas, ciclones, chuvia, frío e neve, moita neve.
A paisaxe branca é tan bonita.
Bueno pois aquí temos a Sergio Ríos disfrutando da neve. ¡ Que envexa!

Antón Cortizas estivo con todos nós.


HIPOCORÍSTICO.......fermosa palabra. Ven do grego " acariciador".
Antón estivo con nós e falou de moitas cousas que lle preguntamos.Despois e con moita paciencia fíxonos unha dedicatoria nos libros que tiñamos del.

Superquintob

O noso blog comeza a cumprir un dos seus oxetivos , o de comunicar, o de traspasarnos ideas e información.....
Quero felicitar as iniciativas de membros do curso que estan a facer os seus propios blogs e aportar información, a expresar a súas inquedanzas.
Síntome francamente orgullosa de todos e cada un de vós, membros de 5ºB.

Festa de cumpreanos

A verdade que somos rápidos para orgaizar festas. Vimos as festas que fan os máis pequenos do noso cole e pareceunos boa idea tamén para nós.Ou sexa que decidimos nesta primeira facer a de todos os que cumpriramos anos ata este momento. Carmen, Sara e Pablo son os tres de Xaneiro. Jorge, Sergio Díaz e Pilar cumpriron no primer trimestre.
Carmen fixo coa súa nai unha deliciosa tarta, Jorge coa súa nai unhas filloas boísimas, non faltou bebida ,patatas e frutos secos e foi un momento divertido no medio da mañá.

lunes, 2 de febrero de 2009

A nena que non podía chorar

Erase unha vez unha nena chamada Sofía, ela tiña un problema, non podía chorar. Por moitas ganas que tivera lle era imposible.
Cando era pequena unha vella bruxa botoulle unha maldición. Desde aquela era imposible. Sofía sentíase moi soa, a súa estrana capacidade para non ter pena de nada, afastaba aos nenos e nenas dela.
Un día Sofía quiso buscar unha solución e díxolle a súa nai:
-Hoxe vou buscar a solución para poder chorar e ter amigos.
-Pero filla-dixo a nai- ¿Qué vas facer?
-Vou salir a buscar a esa bruxa e pedirlle que me retire a maldición.
A nena saíu a rúa e dirixeuse ao pobo onde botáranlle a maldición.Preguntou pola vella bruxa e lle dixeron onde vivía. Cando chego a bruxa díxolle:
-Soportaches bastantes anos sen chorar, debes ser tonta por querer ter pena.
-Non teño amigos- dixo Sofía- O necesito.
-¡Vale! .E pronunciou as seguintes palabras "Bad bad chu tad", bueno máis ou menos e de súpeto Sofía sentíu como corrían pola súa cara un río de bágoas.
Sofía era feliz, xa que valorou moito máis os sorrisos, a alegría e tamén o sabor ingrato das penas. A partir de entón sempre tivo grandes e bós amigos.(Laura P )

Unha bruxa sen curuxa

O próximo día 4 de febreiro, vai vir ao noso colexio, Antón Cortizas. Mandaron comprar para o alumnado de 5º un libro que escribíu e tivo moito éxito. " Unha bruxa sen curuxa".
Este libro trata dunha bruxa que ten de todo: chapeu, vasoira voadora, bóla máxica, pote.....pero non ten curuxa. A bruxa Catuxa que é así como se chama pretende conseguir unha curuxa. Tivo que ir ao zoo, tendas de animais pero as curuxas non se poden cazar porque estan en perigo de extinción polo que xa farta de non atopar unha curuxa foise a un meigallo e ela mesma convértese en curuxa.
Necesitaba a curuxa para ser das meigas autenticas pero ao final non o conseguíu. (Sara V)

domingo, 1 de febrero de 2009

Os minerais


O que hai dentro deste frasco pequeno é OURO, ese mineral amarelo , dúctil e maleable, tan apreciado polos homes e mulleres do mundo.
Animovos a que investiguedes algo sobre rutas do ouro.(Carmen)

La receta de Ainhoa

O día da Paz




O venres día 30 celebramos no noso colexio o día da paz. Saímos a segunda hora ó patio da entrada. Alí había unas caixas con pombas mensaxeiras que trouxera Sabela da súa casa. Cando acabamos de colocarnos alumnos de 6º interpretaron o "himno a alegría" coas frautas, despois recitamos os pareados sobre A Paz. E seguido deso soltamos as pombas.
Ao final entramos e vimos un baile feito polos máis pequenos, ¡ fixérono moi ben!. Isto foi o que fixemos o día da paz.